Modernizacja sieci OT to niezbędny krok, by zapewnić sobie niezawodną i zabezpieczoną transmisję danych w przedsiębiorstwie. Jeśli jednak samo słowo „modernizacja” spędza Ci sen z powiek, nie martw się. Nie musisz przeprowadzać rewolucji w swojej infrastrukturze sieciowej. Modernizację możesz wprowadzać w ramach bezpiecznego, kontrolowanego liftingu z wykorzystaniem techniki MPLS-TP (Multiprotocol Label Switching).
Czym jest MPLS-TP? Jakie korzyści niesie za sobą ta technika transportowa? Jak wdrożyć MPLS-TP jedynie do fragmentu sieci i przetestować bez ryzyka, czy sprawdzi się w Twojej firmie? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule!
Wolisz słuchać?
Sięgnij po wiedzę w zasięgu ręki! Nagranie z webinaru z Krzysztofem Kaweckim (Menadżerem Projektów Automatyki i Energetyki w Tekniska) znajdziesz na naszym YouTube.
Nowoczesna sieć OT – czyli jaka?
Zanim przedstawimy współczesne wymagania względem sieci OT, warto nakreślić, że kluczowe do naszych dzisiejszych rozważań jest określenie punktu wyjścia.
To, z jakiej sieci startujesz (SDH, Ethernet czy sieć mieszana), warunkuje nie tylko metody postępowania w przypadku planowanej modernizacji, ale też argumenty „za” dla samej migracji do MPLS-TP. Na start określ, gdzie dzisiaj znajdujesz się w kontekście sieci OT.
Z tą wiedzą możesz przejść dalej! Żeby zrozumieć konieczność modernizacji sieci, warto najpierw przypomnieć sobie, że współczesna sieć OT powinna być:
- nowoczesna – zawsze „ON”, niezależnie od okoliczności i warunków,
- bezpieczna – odporna na warunki zewnętrzne,
- przewidywalna – z jasno przebiegającymi usługami i określonymi scenariuszami protekcyjnymi,
- wygodna – zarówno w instalacji, jak i obsłudze,
- trwała – o żywotności od kilku do kilkudziesięciu lat.
Co jest najważniejsze w działaniu z siecią OT?
Zalety nowoczesnej sieci OT to przede wszystkim korzyści dla jej użytkowników. W działaniu z nowoczesną siecią OT najistotniejsze jest, by to właśnie użytkownik miał możliwość:
- sprawnego definiowania ścieżki dla usługi,
- kontrolowania odpowiedzi sieci na problem,
- decydowania o przenoszonych usługach i ich parametrach,
- wygodnego i przejrzystego konfigurowania, osiągania powyższych celów w sposób świadomy przy niewielkim wysiłku
Podsumowując, w tak funkcjonującej sieci OT nic nie wydarzy się bez Twojej akceptacji.
Punkty wyjścia – SDH i Ethernet
Twoja obecna sieć OT posiada pewne cechy charakterystyczne – właśnie na ich bazie zbudujemy scenariusze liftingu sieci do techniki MPLS-TP.
Cechy charakterystyczne sieci SDH
- Tryb połączenia – połączeniowy
- OAM – „in band”
- Przełączenie protekcyjne – niezależnie od sterowania
- Wykorzystanie pasma – stałe pasmo
- Skalowalność – stała siatka SDH
- QoS – jedna wspólna klasa
Cechy charakterystyczne sieci Ethernet
- Tryb połączenia – bezpołączeniowy
- OAM – „out of band”
- Przełączenie protekcyjne – zależne od sterowania
- Wykorzystanie pasma – multipleksacja statystyczna
- Skalowalność – elastyczne przypisanie
- QoS – polityki QoS
Scenariusz liftingu sieci OT
Znając punkt wyjścia i posiadając określone cechy charakterystyczne możemy stworzyć potencjalne scenariusze modernizacji sieci OT – z SDH lub Ethernet do MPLS-TP. W propozycjach zwrócimy szczególną uwagę na połączenie największych zalet SDH/Ethernet z MPLS-TP.
Scenariusz 1 – punkt wyjścia: Ethernet
W scenariuszu pierwszym zakładamy, że punktem wyjścia do liftingu jest sieć Ethernet. Na początek warto zastanowić się, co sprawia, że korzystamy z Ethernetu w OT. Do najważniejszych zalet, które doceniają użytkownicy, zaliczamy:
- popularność w innych obszarach sieci,
- „globalizację” w sprzęcie – coraz więcej urządzeń ma możliwość komunikacji w Ethernecie, co gwarantuje elastyczność, przepustowość i integrację z innymi systemami,
- prostotę wdrożenia,
- możliwość integracji z systemami nadrzędnymi.
Na tym etapie należy też oczywiście zastanowić się, co nie sprzyja dalszemu korzystaniu z tego rodzaju sieci w przemyśle. Warto pamiętać, że podstawowym założeniem tej techniki jest działanie na zasadzie best effort. Ethernet jest więc z założenia sprzeczny z oczekiwaniami użytkowników sieci OT – cechuje się m.in. niedeterministycznością, trudnościami w diagnostyce oraz wrażliwością na błędy w procesie projektowania.
Przy liftingu tego typu sieci zachowujemy największe zalety Ethernetu, jako że MPLS-TP (nazywany „protokołem warstwy 2.5”) bazuje na warstwie 2 i opiera się na Ethernecie. Oznacza to, że każdy przełącznik Ethernet jest w stanie przenosić komunikację w standardzie MPLS-TP.
Właśnie to sprawia, że możemy mówić o „liftingu sieci” – jako delikatnym przejściu do techniki MPLS-TP, w ramach którego wybieramy kilka istotnych miejsc i to w nich umieszczamy węzły XTran, rozpoczynając ewolucję (nie rewolucję!) sieci do MPLS-TP.
W takim scenariuszu komunikację między węzłami realizujemy przede wszystkim zachowując obecną strukturę, w oparciu o którą 'nakładkowo’ wprowadzamy elementy sieci MPLS-TP. Dzięki temu zmiany przebiegają łagodnie i pozwalają na równoległe funkcjonowanie obu sieci, jak również są efektywne kosztowo.
Scenariusz 2 – punkt wyjścia: SDH
W drugim scenariuszu naszym punktem wyjścia jest sieć SDH. Ponownie musimy zastanowić się nad zaletami tego typu sieci oraz argumentami, które przemawiają za jej liftingiem.
Zaletami jest niewątpliwie niezawodność, funkcjonalność i przewidywalność, posiadanie wbudowanych mechanizmów (np. protekcji) oraz mniejsze ryzyko cyberataków.
Z kolei największymi przeciwskazaniami do stosowania SDH w czasach obecnych są trudności w zakupie urządzeń, mała skalowalność oraz brak priorytetyzacji. SDH to dojrzała technika, która od wielu lat nie jest już rozwijana – naturalne jest więc jej powolne wygasanie, również w środowisku przemysłowym.
Co w przypadku migracji z SDH do MPLS-TP jest istotne? Przede wszystkim to, że MPLS-TP zawiera największe zalety SDH doceniane przez użytkowników – czyli połączeniowość, „in band” OAM oraz przesyłanie danych niezależnie od warstwy kontrolnej.
MPLS-TP jest protokołem połączeniowym, więc użytkownik zna już zachowania i mechanizmy charakterystyczne dla łączności krytycznej – pod kątem funkcjonalności MPLS-TP jest bardzo podobny do sieci SDH.
Jak wygląda lifting w praktyce?Na początku wybieramy konkretny obszar sieci i umieszczamy w nim węzły MPLS-TP, a następnie stopniowo przeprowadzamy lifting sieci SDH do MPLS-TP. Tą ‘regionalną’ metodą – bez ryzyka i konieczności modernizacji całej infrastruktury sieciowej – wprowadzamy nową technikę do swojej sieci. Dzięki temu zmiany przebiegają stopniowo, a sami użytkownicy w naturalny sposób migrują i adaptują swoje praktyki i przyzwyczajenia do pracy z techniką MPLS-TP.
Scenariusz 3 – punkt wyjścia: sieć mieszana
Jeśli zastanawiasz się, czy możesz rozpocząć lifting sieci opartej na wielu technikach, odpowiedź jest prosta – jak najbardziej. MPLS-TP jest techniką transmisyjną, która pozwala połączyć kilka różnych technik (Ethernet, SDH oraz DSL) dzięki tworzeniu tzw. pseudowires.
Lifting infrastruktury sieciowej z XTran
Jak skutecznie przeprowadzić lifting infrastruktury sieciowej do techniki MPLS-TP?
Na start posłużymy się scenariuszem, w którym platforma XTran współpracuje z istniejącą siecią przełączników. Do największych zalet tego typu rozwiązania zaliczamy:
- optymalizację kosztową,
- możliwość dodania urządzeń MPLS-TP do istniejącej sieci,
- możliwość integracji w jednym systemie nadzoru (kompletna topologia w TXCare),
- możliwość współdziałania ze standardowymi protokołami (RGERP, MRP, MSTP/RSTP/STP).
Drugim scenariuszem jest zdefiniowanie „szkieletu” sieci (najważniejszego elementu), wprowadzenie do zdefiniowanego obszaru MPLS-TP oraz pozostawienie reszty sieci w Ethernecie. Te rozwiązanie zagwarantuje:
- współpracę części dostępowej z transportową,
- szybką reakcję na zmiany w części dostępowej,
- mniejszą utratę danych,
- szybkie przełączanie (<25 ms / <50 ms).
Trzecim scenariuszem jest współpraca z SDH – za pomocą usług emulowanych (pseudowires) możemy wykonywać styki do sieci SDH i tego typu usługi przenosić przez sieć Ethernet.
TXCare – serce i dusza sieci OT
W każdym z wyżej przedstawionych scenariuszy TXCare stanowi „serce i duszę” sieci OT.
TXCare to system klasy NMS służący do zarządzania, kontroli i utrzymywania sieci, który dostarczany jest wraz ze sprzętem XTran. Oprogramowanie pozwala na intuicyjną konfigurację i monitorowanie całej infrastruktury sieciowej.
Zmiany w sieci dokonywane są w czasie rzeczywistym – bez wpływu na inne urządzenia – a nowe projekty sieciowe mogą być przygotowane również offline. Oprogramowanie pozwala na wizualizowanie za pomocą jednego kliknięcia myszy wielopoziomowych widoków warstw sieci, skonfigurowanych tuneli i poszczególnych usług.
Dowiedz się więcej o możliwościach TXCare!
Lifting – ewolucja, nie rewolucja
Lifting sieci OT pozwala na jej modernizację krok po kroku, bez przeprowadzania rewolucji w przedsiębiorstwie, bez ryzyka i konieczności wymiany starego sprzętu. Wprowadzając MPLS-TP jedynie do fragmentu sieci, możesz w sposób bezpieczny przetestować, jak technika sprawdza się w Twojej firmie. Wygodnie, szybko, łatwo i intuicyjnie.
MPLS-TP zaliczana jest do najefektywniejszych technik pod kątem zwiększania wydajności sieci OT. Urządzenia oparte na tej technice nie tylko podnoszą jakość samej transmisji danych, ale też gwarantują:
- spełnianie surowych wymagań środowiska przemysłowego zarówno pod kątem aspektów technicznych (m.in. odporność środowiskową, żywotność, niskie koszty eksploatacji), jak i koniecznych do spełnienia norm,
- pełny, aktualny i wielopoziomowy widok sieci (m.in. na zmiany dokonywane w czasie rzeczywistym),
- łatwość zarządzania i obsługi sieci (lub jej fragmentu), odciążenie personelu i możliwość oddelegowania do zadań kluczowych dla przedsiębiorstwa.
Wiemy, że każda zmiana w infrastrukturze sieciowej wiąże się z pewnymi obawami – mamy nadzieję, że nasze opracowanie rozwiało Twoje wątpliwości. Jeśli jednak nadal jesteś głodny wiedzy, odsyłamy do webinaru, podczas którego Krzysztof Kawecki kompleksowo przedstawił zalety MPLS-TP i sposoby liftingu sieci do tej techniki.